Soru
Selamun Aleyküm.
Benim ailem Alevi, ben de öyleydim ama evlendikten sonra İslâm’a döndüm. Namaza başladım, Kur’ân okumayı öğrendim ama buna karşı özellikle de annem, “Kur’ân okuyunca n’olacak, namaz kılınca n’olacak?” gibi sözler söylüyor ve “Bunlar mı kurtaracak sizi?” diyor. Çarşaf-ı şerif ya da ferace giymek istediğimde karşı çıkıyorlar. Annem, babam ayrı olduğu için onlara İslâm’ı anlatmak istesemde anlatamıyorum ve artık konuşmak, görüşmek istemiyorum. Bize geldiğinde laflarıyla beni geri çekiyor, namaz kılamıyorum o yüzden. Görüşmemekle günaha girer miyim?
Cevap
Aleyküm selam.
İman, dünyadaki en büyük nimettir. Bunun tam zıttını da düşünecek olursak imansızlık en büyük mahrumiyettir. Normal ve küçük bir şeyden mahrum kalana bile içimiz cız ederken en büyük mahrumiyeti yaşayanlara her şeyden önce üzülmeli ve acımalıyız. Hele bir de bunlar en yakınlarımız ise.
Ashâb-ı Kirâm, Allah’ın emri doğrultusunda bu duygularla hareket etti. Onlar müşrik anne ve babalarına acıdı, her daim iyiliklerine koştu, onlara iyi evlatlar olmaya çalıştı. Ama iş imana geldiğinde durdular, “Buna itaat yoktur.” deyip normal evlatlık vazifelerini icra etmeye devam ettiler.
Allah azze ve celle şöyle buyurmuştur: ”Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi ve anne babanıza iyi davranmanızı emretti. Onlardan biri veya ikisi senin yanında yaşlanırsa onlara öf bile deme! Onları azarlama! İkisine de gönül alıcı güzel sözler söyle. Onlara merhametle ve alçak gönüllülükle kol kanat ger. ‘Rabbim! Onlar nasıl küçüklükte beni şefkatle eğitip yetiştirdilerse şimdi sen de onlara merhamet göster.’ diyerek dua et.” (İsra Sûresi 23-24)
Yine Allah azze ve celle şöyle buyurmuştur: ”Biz insana anne babasıyla ilgili öğütler verdik. Annesi, güçten kuvvetten düşerek onu karnında taşımıştır; çocuğun sütten kesilmesi iki yıl içinde olur. Bunun için (ey insan), hem bana hem anne babana minnet duymalısın; sonunda dönüş yalnız banadır. Eğer anne baban, hakkında bilgin olmayan bir şeyi bana ortak koşman için seni zorlarlarsa bu durumda onlara uyma ama yine de onlara dünyada iyi davran; yüzünü ve özünü bana çevirenlerin yolunu izle. Sonunda dönüşünüz yalnız banadır. O zaman yapıp ettiklerinizin sonucunu size bildireceğim.” (Lokman Sûresi 14-15)
O halde vazifemiz ne olursa olsun onlara evlatlık hususunda gereğini yerine getirmemiz, diğer hususlarda ise duymamazlıktan gelmemizdir. Allah ailenize hidayet nasip eylesin. Allah’a emanet olun.