Selamun aleyküm hocam.

Bundan 2 sene öncesine hakkı idrak edemeyen, haramların normalleşmesini normal bulan, buna aldırış etmeden ve seküler tayfanın fazlasının olduğu ortamlarda yaşayan biriydim. Fakat Rabbimin keremi ve lütfuyla hidayet yolu bana da açıldı elhamdülillah. Şimdi dönüp baktığımda “ben bunu nasıl yapmışım, nasıl yapabilmişim?” diye sorgulamalarım hat safhada ve her bu sorgulamayla yüz yüze geldiğimde tövbeye sarılıyorum, Rabbimin kapısında tevbeyle ondan af diliyorum. Öyle ki İslâm bilincinde olmadan önce yaşayan bi ölüymüşüm desem yeridir. İslâm gerçekten ölü kalbi dirilten, ona can veren bir nimet elhamdülillah. Rabbim hidayete muhtaç her kuluna hidayet nasip etsin.

Hocam hal böyle olunca geçmişin üzerimizde bıraktığı yükler de haliyle fazla oluyor. Bunlardan biri de KYK borcu. Şuan ki aklım olsa, idrakim olsa aç kalırdım, yine de almazdım, hatta bile üniversite okumazdım. 

Ailem de dini olarak çok bilinçli olmadığı için ve ekonomik durum gereği ,maddi ve manevi olarak borç üstüme yük kaldı. Rabbimin huzuruna bu borçla çıkmak istemiyorum, olurda evlenmek nasip olursa eşimi bu borçla zora sokamam. Bu beni çok üzer böyle birşey kesinlikle olsun istemiyorum, bunun yükü altında da haliyle ezilen şuan benim. Hocam bu borcu ödemek için çalışmak mecburiyetindeyim ama çalışma ortamları şimdi gözüme o kadar kötü görünüyor ki dinimi koruyamamaktan korkuyorum. Ayrıca tesettürlüyüm elhamdülillah ama çalışma ortamında herkes bunun hakiki bilincinde olmuyor. Bu sefer  manevi olarak ben zedeleniyorum ki zaten hidayeti geç bulan biri olarak en büyük korkum tekrar gaflet bataklığına düşmek( Allah korusun). İş bakıyorum, bu borcu üstümden atmak istiyorum çünkü sırtımda büyük bir yük hissediyorum. Ama evde oturup sabahtan akşama kadar bir şeyler öğrenmek, kitaplar okumak, sohbetler dinlemek bana o kadar iyi geliyor ki ihtiyacım olanın ilim olduğunu biliyorum, bundan kopmakta istemiyorum. Kadının mecbur kalmadığı sürece çalışmaması gerektiğinin bilincindeyim, geç olsa da bunu idrak ettim elhamdülillah.  Şimdi hem kendi eksiklerimi tamamlamak istiyorum, İnşallah bir gün bir evlat sahibi olursam onu bataklıkta açan gül misali yetiştirmek için kendimi çok geliştirmem gerek bundan da kopamıyorum. Fakat durumda ortada, ailemde çalışmam yönünde ve ekonomik durumlar da biraz buna itiyor.  

Ben çalışma fikrini hep ağırdan alıyorum. Bir yanım diyor ki ecelin ne zaman geleceği belli değil, iş bulmayı hızlandır borç yükünü kaldır at üstünden, bir yanımda kitaplardan ilimden sohbetlerden ayrı kalmak istemiyor. Çünkü evin kapısından çıktığın anda dünyayla baş başayız ve onunla baş etmek çok zor..

İşi ağırdan alıyor oluşum Rabbime karşı yanlış bir şey yapıyormuşum gibi hissettiriyor, bu da  beni yiyip bitiriyor. Sanki çalışmaya , borcumu ödemeye isteğim yokmuş gibi sanki rahatlığa alışmışım gibi hissediyorum. Acaba bunu hissettiren şeytan mı bunu çözemiyorum, çünkü kitap başında olmak bir şeyler öğrenmek bana çalışmaktan daha iyi, daha iyi, çok daha iyi geliyor.. ama ölümlü dünya, bu borçlarla nasıl hesap vereceğiz? Bu düşünceler, vesveseler, ilime susamışlık,İslam’a olan ihtiyacım… Ne yapacağım diye düşünürken bir anda kendimi burada buldum.Biliyorum ki bana vereceğiniz cevap Rabbimin kudreti, iradesi dahilinde..Allah sizden razı olsun.. Selamünaleyküm.